Vorige maand stond bij ons in het teken van de ‘Kiek’. En om mijn hobby kleding maken te laten zien wilde ik iets maken om te dragen. Iets uit ‘zeg 100+ jaar eerder’ maar ik wist nog niet wat. Tot ik dit plaatje tegenkwam op Instagram.
De kleur, de hele jurk, ja dat was het. Dat wilde ik proberen na te maken. Laat ik nou de stof al in huis hebben. Groene wol en rode velours.
Dat was begin september, dan heb ik dus vijf weken om te proberen het na te maken… Oef… Dan mag ik wel opschieten.
Eerst ging ik het helemaal uitpluizen. De originele foto’s opgezocht op internet en vond de plek waar zelfs de jurk fysiek aanwezig is.
In Texas, en op hun site https://digital.library.unt.edu/ark:/67531/ metadc853214/ vond ik het. Het blijkt een lijfje met een rok te zijn.
‘Hmm, daar kan ik wel een mouw aan breien eh naaien’ dacht ik.
Ik heb dit type rok al twee keer eerder gemaakt. Dat patroon heb ik opgezocht en besloten dat ik nu het hele patroon kan gebruiken (Butterick B6537). Alleen die rode stukken daar moet ik zelf iets voor tekenen. Ik zal met foto’s mijn verhaal verduidelijken. Helaas heb ik van de extra patronen tekenen geen foto’s gemaakt.
De rok is makkelijk, maar voordat ik me met die bezig kan houden moest ik eerst een ‘bustlepad’ maken.
Een ‘bustlepad’ is een soort kussen of frame dat onder een rok wordt gedragen en je een extra poef op je achterste geeft… ghighi.
Zo… een paar lappen die ik toch niet anders gebruik, en wat vulling later, zie daar… een bustlepad.
En voor het mooier vallen van de wollen rok moet er ook nog een onderrok onder.
Gek he dat je die eerst moet maken. De reden daarvoor is dat je dan goed rekening kan houden met de extra lagen onder je eigenlijke rok.
Deze onderrok is dus heel simpel, vind ik dan he. Je pakt een rechte lap van minimaal 130×140 cm, een deel ervan (80×140 cm) voor de rok zelf en de rest van die lap deel ik op in drie stroken, één keer 10×140 cm voor de band en twee keer 20×140 cm om een rimpelstrook te maken onderaan de rok.
Ik had precies genoeg van deze stof. Liever had ik nog 20 cm meer gehad, dan had ik iets meer plooien kunnen maken voor onderaan, maar ja… de lap was niet langer en voor mij ook niet meer bij te bestellen het was namelijk een krijgertje van een vriendin. Toch leuk genoeg qua kleur voor die tijd van het patroon uit 1891. Plooien erin en voilà een onderrok af.
Nu kon ik aan het lijfje beginnen. Eerst een katoenen lap om zeker te zijn dat het patroon klopt met mijn maten. Moest wel e.e.a. aanpassen. Na deze aanpassingen was ik tevreden.
Daarna de voering. Dan kan ik ook de mouwen gaan maken. Na veel gepruts was dat ook af en aan het katoenen lijfje vastgemaakt voor iets meer stevigheid.
Het patroon heeft het namelijk over baleinen, omdat het in die tijd gebruikelijk was voor dit soort lijfjes. Aangezien ik niet van dat keurslijf houd laat ik de baleinen weg. Maar om wel iets meer stevigheid erin te hebben laat ik het katoenen lijfje ertussen zitten.
Dan komt het maken van de rok en het lijfje in de wollen stof aan de beurt. Eerst maar begonnen met het lijfje, die vergt toch iets meer tijd. Heel veel gepuzzel hoe ik dat moet doen met de rode stof erop. Halverwege toch besloten eerst de rok te maken, want ik moet goed uitpluizen hoe ik de mouwen doe. En daarna besluiten welke band ik erop ga stikken. Hopelijk heb ik nog genoeg van de gekozen band. Hèhè lijfje en rok af, nou ja zo goed als.
Wilde ik de voering aan de wollen stof stikken, maakt Patrick een opmerking over de schouders. ‘Die staan goed omhoog bij de originele jurk, daar moet dus echt wel iets onder zodat de poef goed blijf staan’.
Tja dat is zo, dus dan maar schoudervulling op de voering vastgemaakt. Dat gaf helaas nog niet voldoende poef.
Aangezien ik de rode stof op de mouwen nog moest vastzetten kon ik daar nog mooi een verdikking tussen vastmaken. En warempel het blijft mooi staan. Jippie! Band erop, ja hoor ik heb daar nog genoeg van. Nu is het lijfje af.
Kon ik het lijfje eindelijk aan de voering vastmaken. En een sluiting verzinnen. Zo gedaan.
Ik had zelfs nog band over om onder op de rok te doen voor een leuk geheel.
Natuurlijk moest ik er nog een blouse, hoed en tas bijmaken.
En ik had een halve week over. Pffff. Krap tijd genoeg om te verzinnen wat ik allemaal mee wilde nemen. En welke artikelen ik in de diashow wilde laten zien. Dus druk genoeg. Maar het is gelukt, alles stond op tijd klaar.
Tijdens de kiek is er een dame zo vriendelijk geweest een foto van mij te maken, waarvoor mijn dank! En ja ik heb mijn handen in mijn zakken. Want ja ‘POCKETS’ daar kan je toch niet zonder.
Ik heb op de dag zelf meer voor de tafels gestaan dan erachter, want dan ziet iedereen de gehele outfit.
Zelf heb ik een foto gemaakt van onze stand. Ziet er best vol uit, toch heb ik nu minder meegenomen dan de 1e keer in 2018. Toen waren we een aanhanger nodig om het spul te verplaatsten nu kon het achter in de auto.
Het was een hele leuke en gezellige dag. Volgend jaar weer!
Maak ze!
Groetjes
Imke