Imke’s Style (6)

Dat is het leuke van “op de kovvie bie…” een paar van de redactieleden van NieuwSwaar, waarvan dan één de schrijfster is van dit stuk. Me! Ik kan dan lekker voortborduren… op het verhaal dat Christina heeft geschreven voor dezelfde NieuwSwaar. Nou jáh… voortborduren… naaien… bakken. Of zo…

Ik val meteen maar met de deur in huis… uhm lades.

Want de lade met blikjes waar Christina over schrijft, is niet één lade maar dat zijn er zelfs 3 (van elks 60x60x20cm). Waarvan je maar 2 deels op de foto ziet. En er zijn, jawel ik heb ze geteld — 36 gekleurde blikjes — en heel veel (uhm 2×36) grijze blikjes. Overigens nog niet allemaal gevuld (12 maar), dus als er iemand is die een kruid of thee weet die we nog niet hebben… stuur maar een bericht.

Van de bosbessencake vinden jullie overigens elders in het blad een recept, tja… dat kon ik echt niet laten… die te vermelden. Want die is ook erg lekker als ontbijt. Fruit, kwark en volkoren meel zitten erin dus dat is in ieder geval gezond, toch?

We hebben het heel kort over kleding maken gehad…
Terwijl dat mijn ‘corebusiness’ is, nou jah… hobby-matig dan. Of tenminste het zou moeten zijn. Het ligt namelijk alweer even stil, ik heb de puf niet. Veel te veel drukte om mij heen gehad, met te veel emoties die ik dan opzuig (zeg maar: ik ben een automatische zeespons). En om dat dan weer te moeten verwerken, en dat kost heel veel energie en tijd.

Daarom vind je mij ook niet veel buiten/bij evenementen o.i.d., want het kost me gemiddeld een week om weer bij te komen van zoiets (van logees of een evenement bezoeken). Om daarna weer genoeg energie te hebben voor een paar grote projecten of gewoon het huishouden. Tja het kost gewoon tijd, en heel veel plannen en goed uitrusten.

En helaas is er niets anders tegen te doen dan rusten, rusten, spelletjes op de pc, series kijken en nog eens rusten.

Waarom ik het dan toch doe? Naar evenementen, feestjes gaan of logees laat komen, omdat ik dat toch ook leuk vind. En toch ook nodig heb, je weet wel die gezelligheid, die saamhorigheid en het keuvelen over van alles en nog wat. Dat ik daar dan wel een weekje van totale rust voor over heb. Maar die week van “niks” doen is eigenlijk niet helemaal niks doen, mijn brein is dan heel hard aan het werk om alles een plaatsje te geven.

“Maar, waar komt het door”, hoor ik je denken, mijn reactie daarop: geen idee, ergens zit dat in mijn systeem, ik ben niet voor niets een empaat/HSP/sjamaan. En dan heb ik het nog niet eens gehad over fybromyalgie en diverse overgangsklachten. Het is soort van normaal geworden voor mij. Alleen het kost zo belachelijk veel van mijn eigen energie, dat het soms gewoon niet leuk meer is. Maar ja dat doet het universum.

De zin die Christina toevallig van mijn slaapkamerdeur heeft geleend en als titel beschrijft, “Niets! zal mijn vrije geest tegenhouden. NIETS!”, heeft er heel veel voor gedaan, er aan meegeholpen dat ik dingen beter kan hanteren. Die zin heb ik in 2018/2019 zelf geschreven tijdens een cursus voor mijn (spirituele) ontwikkeling. Toevallig een cursus voor witches – “witches bootcamp”.

Die cursus (en meerdere cursussen daarnaast) heeft ervoor gezorgd dat ik steviger op de grond sta en beter met de emoties en met de drukte om mij heen kan omgaan. Nou jah, behalve als ik moe ben of zelf emotioneel het ff niet meer kan hebben (zoals jaarlijks in augustus). Dan is die 1,5 meter afstand toch wel een zeer welkome verademing. Jammer dat ze die straks er weer afhalen. Mensen staan veel te snel te dicht bij een ander… ik heb de invoering ervan als welkome rust ervaren. Geen gedonder meer in mijn eigen aura, minder voelen van emoties van anderen en minder leugens voelen. Zó, dat gaf een rust. Zo leerde ik eindelijk beter te onderscheiden wat mijn eigen emotie was en wat van een ander. Ik blijf dat er dus inhouden die 1,5 meter afstand, misschien ga ik daarvoor wel speciaal een poefrok maken. Met allerlei kleurtjes… hmm…

Maar eerst de overhemden voor Patrick en een paar broeken want na 3 jaar verbouwen ziet zijn kleding er niet meer fatsoenlijk uit.

En zoals Christina schrijft: de toonkamer is open op verzoek. Dus als je op een (zonnige) dag gaat fietsen en je komt toevallig langs het huis met wit hek en heel veel grint en ons naambord, stap dan af en kom de etalage bewonderen en als je nog tijd over hebt bel dan aan en stel jezelf voor.

Voor nu zeg ik:
Kook ze! Maak ze! En eet smakelijk.

Groetjes
Imke