Nummer 8 alweer, gaat toch wel lekker zo’n blog schrijven. En voor de opletters onder ons, ja in de september editie stond de 6e. Weliswaar zonder nummering, maar voor wie meegeteld heeft de zesde. En wie nog blog nummer 7 wil lezen nodig ik uit om op onze website achteroptwoar.nl te gaan kijken naar imkes-style-7. Die heb ik vrijwel direct nadat de vorige krant in de bus lag geschreven. En ik wilde dat de buurtbewoners niet onthouden. Mijn belevenissen tijdens het bakken van de ‘Nijswoarder Kouke’.
Dus deze ‘Nijswoarder Kouke’ is tijdens de pauze van het concert uitgedeeld. Maar niet voordat Bianca ons naar het middenpad had gehaald, om ons te bedanken en ons even aan het woord te laten. Dus heeft Patrick kort verteld over de kouke. Tijdens het smikkelen en smullen kregen we complimentjes. Alle bezoekers hartelijk dank, ook voor de vragen.
Er werd ook gevraagd of het recept in de krant zou komen. Nee… ik plaats het recept niet in de krant, want ik wil dat de kouke een beetje exclusief blijft, net zoals onze kleding. Wel willen wij deze kouke maken op bestelling, lees hiervoor imkes-style-7 op tinyurl.com/83j7kpve
En de eerste bestelling hebben we al weer binnen. De Culturele Commissie kwam vragen of we de kouke willen maken voor het courtisane optreden op 24 okt. Die gaan we komende week maken.
En dan is het nu tijd voor Halloween (als de krant uitkomt is het vast net geweest). Dat geldt met name voor onze etalage. Wie al langs heeft gereden heeft het al gezien, onze etalage is in spooky sferen… Wie nog niet in de buurt is geweest… kom langs of zie foto.
Patrick is bezig geweest met de etalage inrichten, ik heb me bezig gehouden met het aankleden van de etalage pop. Op de foto is het niet te zien, maar de etalage hangt vol met (nep) spinnenwebben. Ghighighi… spooky…
De heksenhoed heb ik van stukken zeemleer gemaakt. Alles met de hand, want onder de naaimachine door zag ik niet zitten. De cape is van taft en een soort velours gemaakt. Grote lappen en lekker snel klaar.
De jurk is van twee groene lappen velours de panne gemaakt, met eigen bedacht patroon – van veel bochten – om het maar ‘gemakkelijk’ te maken — dus niet — wat een gepruts al die extra bochten, dat doe ik dus niet zo snel weer.
De ketel die in het midden staat is onze gietijzeren Potjie, de grote pan waar ik regelmatig potjiekos in maak. Een soort stoofpot voor op de barbecue (of open vuur).
Nu ben ik alleen maar bezig met herstellen… nee het aanpassen van kleding stukken die ik al even heb. Zoals mijn ochtendjas daar heb ik een capuchon op gemaakt en de tailleband iets verplaatst.
Van een jurk (was handvasting overslagjurk – nu zomerochtendjas) de armsgaten iets wijder gemaakt, kan ik er wat makkelijker inschuiven. Dat ook gedaan bij een vest, dan zit het niet zo strak in mijn oksels. Meer bewegingsvrijheid dus.
Van mijn gekochte joggingbroeken, tja ik koop toch ook wel eens iets, de tailleband veranderd en het elastiek vernieuwd. Moest wel… het elastiek zat vast gestikt in de band, mafkezen. Slap geworden elastiek is daarom moeilijk te vervangen, dus helemaal los en overnieuw – pfff – maar nu zitten ze wel beter en in mijn “natuurlijke taille” – dus iets hoger.
Hebben jullie dat ook? Dat gekocht kleding altijd te kort is. Ik ben toch van een normale lengte maar van gekochte blouses zijn altijd de mouwen te kort – dus ik koop ze niet meer.
Probeerde het laatst toch weer met joggingbroeken, nope – ook te kort – terugsturen deed ik niet want ik had ze toch nodig en anderen zijn dan ook te kort. Dus dat heb ik opgelost door de pijpen te verlengen. Was ik meteen die knellende, strakke manchetten kwijt.
En ik ben bezig met een nieuw vest/jasje en er liggen nog een paar overhemden voor Patrick geknipt klaar. Dus nog genoeg te doen.
Groetjes
Imke